🔹پایه پولی کشور در سال ۱۳۹۸ برابر با ۳۵۲ هزار میلیارد تومان بوده است که به نسبت سال ۱۳۹۷ حدود ۸۷ هزار میلیارد تومان رشد کرده است، همچنین ضریب فزاینده نقدینگی کشور از ۷.۰۸ واحد سال ۱۳۹۷ به ۷.۰۱ واحد سال ۱۳۹۸ کاهش یافته است.
🔹به طور معمول، هرگاه خالص ذخایر خارجی بانک مرکزی افزایش یابد یا خالص مطالبات بانک مرکزی از بخش دولتی افزایش یابد و یا مطالبات بانک مرکزی از بانک‌ها افزایش یابد، سبب افزایش پایه پولی و حجم نقدینگی می‌شود. همچنین، هرگاه تمایل اشخاص به نگهداری اسکناس کاسته شود و بخش بیشتری از داد و ستدهای خود را با ابزارهای بانکی انجام دهند یا هرگاه تمایل اشخاص به نگهداری سپرده‌های غیردیداری و دارای ماندگاری بیشتر افزوده شود یا هرگاه بانک مرکزی نرخ ذخیره قانونی کمتری وضع کند و یا هرگاه بانک‌ها و موسسات اعتباری احتیاط کمتری در نگهداری ذخایر داشته باشند، آنگاه توان اعتباردهی و لذا خلق پول بانک‌ها افزایش یافته (ضریب فزاینده خلق نقدینگی افزایش می‌یابد) و لذا حجم نقدینگی افزایش می‌یابد
🔹رشد ۳۱٪ نقدینگی در سال ۱۳۹۸ در حالی رقم خورده است که رشد اقتصادی سال مذکور منفی ۸.۲٪ بوده است. رشد نقدینگی اگر اعداد متفاوت از رشد اقتصادی باشد محرک قابل توجه تورم خواهد بود.
🔹کاهش ضریب فزاینده نقدینگی در شرایطی که نرخ ذخیره قانون تغییری نکرده است (البته اطلاعاتی در خصوص ذخیره احتیاطی در دست نیست) می تواند تحت تاثیر افزایش سپرده های دیداری مردم در مقابل سپرده های مدت دار و همچنین تمایل به نگهداری اسکناس و مسکوک بیشتر از سوی مردم باشد.
